De Gola di Gorropu, ook wel su Gorropu genoemd, is een van de diepste kloven in Europa. Het ligt in het Supramonte bergmassief. Hij wordt veel bezocht ondanks de lange wandeling naar de kloof toe. Dit is niet voor niets. De kloof is spectaculair. Als je door deze kloof loopt, voel je je erg nietig. De wanden zijn op sommige plaatsen meer dan 300 meter hoog en er liggen (soms metershoge) witte zwerfkeien. Hier klauter je soms overheen. De witte keien in combinatie met de kleuren van de wanden geven een prachtig effect. Je valt van de ene verbazing in de andere.
De wandeling naar de Gola di Gorropu
De makkelijkste route loopt vanaf de parkeerplaats bij de Sa Barva brug. Vanaf hier is het naar de kloof twee uur lopen over een goed gemarkeerd en makkelijk te lopen bospad. Een uitgebreide beschrijving van deze wandeling vind je in de Rother wandelgids Sardinië. Je komt tijdens deze wandeling langs waterbronnen. Dit is niet voor niets. Hier kun je je waterflesjes bijvullen die je hard nodig hebt tijdens de wandeling.
Een andere route loopt vanaf de Genna Silina bergpas aan de SS125 (parkeren bij Hotel/Bar Silina). Deze wandeling duurt voor de doorgewinterde wandelaar een uur, maar is echter vele malen zwaarder. In de praktijk win je er weinig tijd mee.
Liever met een gids op pad. De tour naar Gola di Gorropu wordt ook georganiseerd aangeboden vanuit o.a. Dorgali.
In de Gola di Gorropu
Aangekomen bij de kloof moet je entree betalen en vertelt een medewerker kort wat er te zien is en waar je op moet letten. De kloof zelf is ingedeeld in een groene en gele route. De groene route is enigszins toegankelijk gemaakt. Hierbij moet je denken aan een boomstammetje die tegen een rotsblok is gelegd om er wat makkelijker overheen te komen en markeringen die zijn gemaakt om de eenvoudigste route aan te geven. Men wil het allemaal zo “natuurlijk mogelijk” houden. Daarbij loopt de kloof in de winter weer vol met water en het kolkende water verwoest alles wat gemaakt is.
De groene route komt langs het smalste gedeelte van de kloof. Dit is het mooiste gedeelte. De gele route is niet meer geprepareerd. De meeste proberen het nog wel om verder te komen, maar houden het snel voor gezien. Hier moet je namelijk klauteren over de rotsblokken en klimmen tegen steile schuine wanden.
